2.18 Lakshmi! Let your grace fall on me

Sloka 18

भूयासुस्ते त्वदीया मयि हरिदयिते स्थुललक्षाः

यल्लिप्साव्यग्रभर्गाद्यमरविरचितैरञ्जलीनां प्रपञ्चैः

मन्थाद्रिक्षोभदुःस्थं कलशजलनिधेर्मध्यमुत्सृज्य वेलां

प्राप्तै रेजे सरोजैरिव नवरजनीनायकालोकमूकैः

bhūyāsuste tvadīyā mayi haridayite sthulalakṣāḥ

yallipsāvyagrabhargādyamaraviracitairañjalīnāṁ prapañcaiḥ

manthādrikṣobhaduḥsthaṁ kalaśajalanidhermadhyamutsṛjya velāṁ

prāptai reje sarojairiva navarajanīnāyakālokamūkaiḥ

பூ₄யாஸுஸ்தே த்வதீ₃யா மயி ஹரித₃யிதே ஸ்து₂ல்லக்ஷா: கடாக்ஷா:

யல்லிப்ஸாவ்யக்ரப்₄ர்கா₃த்₃யமரவிரசிதைரஞ்ஜலீனாம் ப்ரபஞ்சை:

மன்தா₂த்₃ரிக்ஷ்பு₄து:ஸ்த₂ம் கலஷஜலநிதே₄ர்மத்₄யமுத்ஸ்ருஜ்ய வேலாம்

ப்ராப்தை ரேஜே சரோஜைரிவ நவரஜநீ நாயகாலோகமூகை:

Commentary:

The consort of Hari! Your grace sought by the celestials with folded palms that look like lotuses pushed to the shore due to churning of the ocean by Mantara Mountain and that which closed when the moon emerged from the ocean following the churning, fall on me.

ஹரியின் பத்னியே! மந்தர மலையால் கடையப்பட்டதால் கடலின் மத்தியிலிருந்து கரைக்குத் தள்ளப்பட்டு கடலிலிருந்து சந்திரன் தோன்றியதால் கூம்பிய தாமரை மொட்டுக்களைப் போன்ற கைகளைக் குவித்து வணங்கி தேவர்கள் பிரார்த்தித்த உனது கடாக்ஷம் என் மீது விழுவதாக.