1.14 like a leg-less person trying to cross the ocean!

Sloka 14

वक्तुम् नैव चतुर्विधा श्रुतिरसौ ईष्टे नचाष्ट श्रुतिः

नोचक्षु श्रुति रप्यहो तवगुणान्नारायण प्रेयसि

स्तोतुं त्वामपि तामहं व्यवसितो दूरं हनूमन्मुखैः

दुर्लङ्घं जलधिं तरीतु मनसः पङ्गोर्दधे चापलम्

vaktum naiva caturvidhā śrutirasau īṣṭe nacāṣṭa śrutiḥ

nocakṣu śruti rapyaho tavaguṇānnārāyaṇa preyasi

stotuṁ tvāmapi tāmahaṁ vyavasito dūraṁ hanūmanmukhaiḥ

durlaṅghaṁ jaladhiṁ tarītu manasaḥ paṅgordadhe cāpalam

வக்தும் நைவ சதுர்விதா₄ ஸ்ருதிரசௌ ஈஷ்டி நசாஷ்ட ஸ்ருதி:

நோசக்ஷு ஸ்ருதி ரப்யஹோ தவகு₃ணாந்நாராயண பிரேயஸி

ஸ்தோதும் த்வாமபி தாமஹம் வ்யவஸிதோ தூ₃ரம் ஹநூமன்முகை:

து₃ர்லங்கம் ஜலதி₄ம் தரீது மனஸ: பங்கோ₃ர்த₃தே₄ சாபலம்.

Meaning: The Beloved of Narayana!  The famous four Vedas are not capable of describing your glory.  Even the eight eared Brahma is not capable of singing you praise.  Adisesha who has his eyes as his ears is not capable of eulogizing you sufficiently.  Wonderful!  My present attempt of trying to praise you and your glory is like a leg-less person desiring to cross the ocean which not even great beings like Hanuman could cross. 

நாராயணனின் மனத்துக்குகந்தவளே!  நால்வகையான தற்போது உள்ள வேதம் உனது குணங்களைக் குறைவின்றி வர்ணிப்பதற்கு சக்தியுடையதல்ல. எட்டு காதுகளையுடைய நான்முகனும் சக்தியுடையவனல்லன்.  கண்ணையே காதாகக் கொண்ட ஆதிசேஷனும் புகழ்வதற்கு சக்தியுடையவனல்லன்.  ஆச்சரியம்!  அத்தகைய உன்னை நான் ஸ்தோத்திரம் செய்ய முயற்சிப்பது ஹநூமான் முதலியவர்களாலும் தாண்ட முடியாத நீண்ட ஸமுத்திரத்தை தாண்ட முயலும் முடவனின் பேராசையைப் போன்றது.